ഹേ പഥികാ....
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളുടെ മരുഭൂവിലൂടെ
എന്തിന്നു നീ ഒരു മൊഴി മന്ത്രവും ചൊല്ലി
കടന്നു പോയി?
എന്തിനു നീ വിണ്ട മണല്‍പരപ്പില്‍
കാല്‍പ്പാടുകള്‍ അവശേഷിപ്പിച്ചു..
എന്തിന്നു നീ മോഹങ്ങളുടെ മേഖങ്ങളെ
മാടിവിളിച്ചു?.....
എന്നിട്ടും ഒരിട നില്‍ക്കാതെ കടന്നു പോയി?
നഷ്ടപ്പെട്ട കിനാവുകളുടെ കട്ട പിടിച്ച ചാരമുഖവുമായി
ആ മേഖങ്ങള്‍ ഇന്നും
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളുടെ മരുഭൂവിനു മുകളില്‍
പെയ്യാതെ നില്‍ക്കുന്നു...
പുല്കൊടിതുമ്പിലെ കണ്ണുനീര്‍ പോലും
ആവിയായി തിളച്ചുയരുന്നു
ഹേ പഥികാ...
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളുടെ മരുഭൂവിലൂടെ
ഒരിക്കല്‍ കൂടി നീ തിരിച്ചു നടക്കുക
ഈ മേഖങ്ങളുടെ കരള്‍ അലിയിക്കുക
കണ്ണ്നീരായി മഴ പോഴിയിക്കുക ....
These words gives some.. pictures about past. It's a good feel.
ReplyDelete