Tuesday, January 12, 2010

എന്നിലെ കവിതയ്ക്കൊരു ഹൃദയാരതി

രാവും കനിവുമായ് വരികയെന്‍ കവിതേ നിന്‍
കാല്‍ ചിലമ്പോളികള്‍ക്കായ് കാതോര്‍ത്തിരിക്കുന്നു ഞാന്‍

നീയെന്‍ ദുഃഖങ്ങള്‍ തന്‍ ഭാവം.. ഖനീഭൂതം
നീയെന്‍ സുഖങ്ങള്‍ തന്‍ രൂപം...തേജോമയം
എന്‍ ജീവനില്‍ പെയ്ത തോരാ മഴമേഘം
അറിവിന്റെ ആഗ്നേയ ജ്യോതി പ്രഭാമയം..

എത്രയോ കാലം ഇരുട്ടിന്റെ ജാലക
പാളികള്‍ വീണ്ടും ഇരുട്ടില്‍ തുറന്നു ഞാന്‍
കണ്ണുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ കെടാതൊരു നാളമായ്
എന്ന് നീ വന്നെന്നിലോന്നയലിഞ്ഞുവോ
അന്നുതോട്ടിന്നു വരേയ്ക്കും ഞാന്‍ ആനന്ദ-
മെന്തെന്നരിവൂ ചിദാനന്ദ ചിന്മയം...

നെദിപ്പൂ ഞാനെന്റെ ആത്മപ്രഹര്ഷങ്ങള്‍
ഹൃതുടിതാളങ്ങള്‍ രുധിരപ്രഭാതങ്ങള്‍
ജീവിത പ്രാത:മധ്യാഹ്നങ്ങള്‍ സന്ധ്യകള്‍
എരിയും ആത്മാവും ഈ നോവിന്‍ മധുരവും.........

3 comments:

  1. Excellent write! expecting a lot more.

    ReplyDelete
  2. നീ പറഞ്ഞതേയില്ലല്ലോ എഴുതുമെന്ന്.. നന്നായിട്ടുണ്ട്.. ഇനിയും എഴുതണേ..

    ReplyDelete
  3. ninte thoolika chalichu thudangiya kaalathe athinte prabhavam arinjirikkunnu nhan... ithra mathram parayatte...u r still d same my dear..! well done...

    ReplyDelete